Vroeg in de ochtend van 16 september komt de taxi voorrijden en rijden we zonder files naar Schiphol. Inchecken was snel gepiept, daarna ontbijt op Schiphol, rondkijken op het panoramaplatform en tenslotte naar de gate voor het instapcircus. Alles tot nu toe geheel volgens schema. Op het moment dat iedereen zat het gebruikelijke welkomstpraatje van de piloot, nu echter gevolgd door de mededeling dat er een brandstoflek was onder een van de vleugels en dat dat eerst moest worden opgelost voordat we konden vertrekken. En dat betekende volgens zijn schatting een vertraging van minstens een uur. Daarmee was meteen onze nieuwsgierigheid naar de werkauto met monteurs onder de vleugel bevredigd.

Omdat we volgens ons vluchtschema op Houston, waar we moesten overstappen, ruim 4 uur moesten wachten op onze aansluitende vlucht was een vertraging van een uur niet zo'n probleem. Maar het ging allemaal toch wat langer duren; uiteindelijk vertrokken we ruim 3 uur later en we zagen onze aansluiting in Houston in de gevarenzone komen. De vlucht zelf verliep zonder problemen (er spoten geen stralen kerosine van de vleugels) en op Houston bleken we uiteindelijk nog 1 ½ uur de tijd te hebben voor onze aansluiting. Maar dan moest de grenscontrole wel meezitten, want dat kan nog wel eens een tijdje duren (vingerafdrukken, irisscan, diverse vragen beantwoorden). Maar ook dat viel uiteindelijk mee. Met het nodige haastwerk konden we uiteindelijk onze oorspronkelijke aansluiting toch halen. Maar dit maakt het begin van de vakantie niet echt onstpannen...

‘s-Avonds rond half acht waren we dan toch eindelijk in Denver. Maar wat een gigantisch grote luchthaven is dat! We moesten enorme stukken lopen en ook nog een stuk met een treintje om bij de bagageband en de aankomsthal te arriveren. En jawel: onze koffers kwamen uit de ingewanden van het vliegveld op de bagageband terecht. Vervolgens met de hotelshuttle naar het Comfort Inn Hotel, waar de receptioniste een mededeling voor ons had: de camperverhuurder had gebeld met de mededeling dat onze camper nog niet beschikbaar was maar dat ze ons toch op de afgesproken tijd zouden ophalen om een en ander door te nemen. We waren op dat moment veel te moe om ons daar druk over te maken; we wilden gewoon naar bed.

De volgende ochtend was de wagen van Moturis stipt op tijd bij het hotel om ons naar het verhuurstation te brengen. De bestuurster begon meteen met het verhaal dat onze camper er niet was vanwege het simpele feit dat de vorige huurder gewoon niet was komen opdagen. Maar we moesten ons geen zorgen maken: men zou hoe dan ook voor een oplossing zorgen. Aangekomen bij het verhuurstation wederom ontelbare excuses. Men had echter inmiddels contact gehad met de vorige huurder; die had beloofd om rond acht uur de camper in te leveren. Wij werden intussen gebracht naar het plaatselijke winkelcentrum zodat we alvast boodschappen konden doen. Daar waren we rond half elf mee klaar en dus lieten we ons toen maar weer ophalen. Voor de 2^e keer aangekomen bij de verhuurder bleek onze camper net binnen gekomen te zijn, dus niet rond acht uur zoals beloofd. Men ging er meteen mee aan de slag om ons gauw op weg te helpen. En uiteindelijk konden we dan ‘s-middags rond een uur of twee op pad.

En wat is het dan weer wennen om met zo'n groot bakbeest in een vreemde omgeving op weg te gaan. Maar uiteindelijk gaan we dan toch echt op pad! De TomTom had ik thuis al voorzien van de diverse plekken waar we naar toe willen. En dat blijkt reuze handig te werken: een nederlands sprekende TomTom die ons over het Amerikaanse wegennet loodst.

Onze eerste kampplaats is Hermit Park, vlak bij Estes Park in het Rocky Mountain National Park. Vooraf had ik geprobeerd om voor onze camper een plek te reserveren, maar omdat het weekend is, is me dat niet gelukt. Maar onze plek in Hermit Park blijkt een verrassend mooie plek te zijn. Midden in het bos, heel erg rustig en mooie ruime plaatsen. Er zijn alleen geen voorzieningen, maar dat is met onze camper voor een paar dagen geen probleem.

18 september
Volgens onze eerste plannen zouden we vandaag naar Rocky Mountain National Park gaan. Maar we vinden onze plek zo fijn dat we besluiten de camper gewoon te laten staan en die als vertrekpunt voor een verkenning van de omgeving te gebruiken. ‘s-Ochtends maken we een mooie wandeling naar Kruger Rock, waar vandaan we een prachtig uitzicht over de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains hebben. En daarna maken we een mooie wandeling naar Homestead Meadows, een plek met diverse vervallen huizen en dat soort zaken uit het begin van de vorige eeuw. Omdat we niet over een goede kaart beschikten hebben we niet alles kunnen bekijken, maar al met al was het een leuke tocht. Het weer zat ons ook erg mee. Hele dag zon, maar niet al te warm omdat er regelmatig een stevige wind waaide. Alles bij elkaar hebben we een mooie wandeltocht gemaakt in deze prachtige omgeving. Een goed begin van onze reis!