5 oktober|
We moeten vandaag ons programma vooral van het weer laten afhangen. Zoals ik in mijn verhaal van gisteren schreef wordt er regen verwacht en dat maakt uitstapjes naar de onverharde wegen ('dirtroads') niet verantwoord.
We beginnen met een bezoek aan het vlakbij de camping gelegen Carl Hayden Visitor Center bij de Glen Canyon dam. Daar bekijken we een film over de bouw van deze indrukwekkende dam. De bouw is rond 1956 begonnen en dat was meteen het ontstaan van de plaats Page. De dam zorgt ervoor dat het water van de Colorado rivier in een groot stuwmeer (Lake Powell) wordt opgeslagen en zo in een deel van de waterbehoefte van Arizona, Utah, New Mexico, Colorado en Wyoming kan voorzien. Daarnaast zorgt de dam voor het opwekken van elektriciteit voor de ruime omgeving. Al met al interessant dus.
Hierna gaan we naar het Visitor Center van Grand Staircase-Escalante National Monument in Big Water om ons te informeren over de mogelijkheden voor vandaag in relatie tot het weer. Daar wordt ons afgeraden om de Cottonwood Road, wat we graag hadden willen doen, op te gaan.
Als alternatief besluiten we om naar Pahreah Town Site te gaan. Dat bestaat uit de vervallen resten van een oud stadje uit de 19^e eeuw. Bovendien is er vlakbij de Paria filmset, waar een aantal westerns is opgenomen. Je komt er vanaf Highway 89 over een niet al te lange dirtroad. Van het stadje, noch van de filmset is echter nauwelijks nog iets te zien zodat dit uitstapje slechts een rit door een mooi landschap onder een dreigende lucht heeft opgeleverd.
Vervolgens gaan we naar The Toadstools, die via een korte wandeling vanaf de parkeerplaats aan Highway 89 zijn te bereiken. Het zijn mooie formaties bestaande uit balancerende rotsen en gekleurde zandsteenformaties. Het weer werd intussen alsmaar dreigender en het begon ook lichtjes te regenen, zodat we maar weer snel de Jeep opzochten.
Tenslotte brachten we als laatste een uitstapje aan Horseshoe Bend. Op dat punt heb je een indrukwekkend gezicht op de Colorado rivier die daar een lus van 270 graden maakt. Er staan geen hekken bij de afgrond, zodat je voor het maken van een foto de nodige voorzichtigheid in acht moet nemen. Maar plat liggend op de rand is dat uiteindelijk (vind ik) toch gelukt. En net toen we klaar waren begon het echt harder te regenen, zodat het zaak was snel in de auto terecht te komen.
En dan is het erg prettig als je mobiele huis droog en comfortabel wacht. Het bleef nog een hele tijd door regenen en voor morgen wordt er nog meer regen (90%) verwacht. We wachten het af...
En wederom geen BBQ. Wat die Hungry-Man maaltijden betreft: dat zijn complete diepvriesmaaltijden en daar zit dan ook nog een 'brownie' bij. Voordat die diepgevroren massa als eetbare maaltijd op je bord terecht komt moet je een aantal handelingen verrichten. Zo moet je een deel van de folie verwijderen, maar andere stukken nou weer net niet. Dat gaat doorgaans niet goed, want als je met het scheuren van de folie begint gaat de folie boven alle vakjes vrolijk mee. Precisiewerk dus. Vervolgens moet je de magnetron in stappen bedienen; zo moet de brownie er als eerst uit om verkoling van het geval te voorkomen. Alles bij elkaar ben je, als je twee maaltijden ontdooit, toch zeker een half uur bezig. Het resultaat is uiteindelijk alleszins eetbaar, al ziet de brownie er in ons geval anders uit dan hetgeen op de veelbelovende verpakking staat afgebeeld...