22 september
Vandaag weer een reisdag. Via Highway 285 rijden we verder naar het zuiden door eindeloze vlaktes. Wat is het hier verlaten! Af en toe zie je een bord 'schoolbus stop ahead', maar je vraagt echt af waar die kinderen vandaan moeten komen. Je moet hier ook goed je benzinemeter in de gaten houden, want als je langs zo'n weg zonder benzine komt te staan heb je echt een probleem. Praatpalen zijn hier niet en bereik van mobiele telefoons buiten de bewoonde wereld is er evenmin. Je moet dus niet met tanken wachten tot je tank bijna leeg is. Middenin de woestenij, op de kruising met Interstate 40, komen we een stopplaats tegen met een tankstation en een winkel met allerlei Indiaanse souvenirs. En een diner waar je koffie en dat soort zaken kunt krijgen. Het ligt aan de bekende 'route 66', wat te herkennen is aan de nostalgische afbeeldingen. En hier hebben we dus getankt en koffiepauze gehouden. Overigens lust de camper wel een flinke slok. Je tankt hier vaak met je creditcard en dan stopt het als je op $ 100 zit. Dan heb je ongeveer 100 liter en dan zit de tank nog niet vol, zodat je eerst $ 100 moet afrekenen om vervolgens verder te tanken.
Daarna weer verder. In het plaatsje Corona stoppen we voor de lunch. Het is een stadje dat herinneringen aan het wilde westen oproept. Er hangt een bord 'museum' en het lijkt ons wel leuk om dat te gaan bekijken. De deur is echter gesloten en ook op het aangegeven sleuteladres krijgen we geen gehoor. Maar de tuin naast het museum mogen we zo inlopen en daar treffen we een oude brandweerauto, een smidse en een distilleerderij uit ver vervlogen tijden aan. Ook wel erg leuk.
Een stukje verder merk ik dat ik vermoeid begin te raken en om te voorkomen dat ik in slaap val maken we in Carrizozo, een plaatsje van zo'n 1500 inwoners, een korte wandeling. Het lijkt wel of hier de tijd heeft stil gestaan. Er staat een Masonic Temple (Vrijmetselaarsloge), iets wat je hier al helemaal niet zou verwachten. Verder wat winkeltjes en een soort bar waar even naar binnen gegaan. De eigenaar (althans degene die ons hielp) was hoog bejaard en maakte, in combinatie met het bijzondere interieur van de bar, dit tot wel een heel bijzondere pauze. Hij ging maar wat graag op de foto terwijl hij van zijn eigen ijs stond te proeven. Dit soort pauzes geeft wel een leuke kijk op het leven hier in het verre westen.
Tenslotte door naar Alamogordo. We doen daar eerst nog wat boodschappen. En ook kopen we een pak wijn, gezellig voor bij de BBQ. Elke staat heeft zo zijn eigen regels waar het gaat om de verkoop van alcohol. In Colorado moet je daarvoor in speciale winkels terecht, in New Mexico staat het gewoon in de supermarkt. Bij de kassa wordt er echter wel (door een supervisor)naar een legitimatie gevraagd. Op mijn vraag waar dat toe diende was het antwoord dat men moet controleren of je meerderjarig bent. Ik voelde me zeer gevleid dat men daar een legitimatie voor nodig had...
Tenslotte naar de camping, camper geïnstalleerd, bier gedronken, barbecue en naar bed.

23 september
Vandaag staat een bezoek aan White Sands National Monument op het programma. Dit is een van de grootste gebieden met gips zand duinen ter wereld. Het is heel bijzonder. Een zonnebril heb je hier echt hard nodig, zo fel is het witte zand. Het lijkt wel of je door een sneeuw landschap rijdt. Alleen de temperatuur geeft aan dat het beslist geen sneeuw is.... Vlakbij dit park ligt een grote luchtmachtbasis en ligt ook het terrein waar de spaceshuttle wel eens landde. Het park kan gesloten zijn als men met oefeningen bezig is, maar tijdens ons bezoek was dat niet het geval. We bezoeken eerst het visitor centre en bekijken daar een mooie film over het park.
Vervolgens het park in om een mooie wandeling door de duinen te maken, de 'Alkali Flat Trail'. Een hele mooie tocht van zo'n 8 kilometer. Dat lijkt op zich niet zo veel maar door het zand en de alsmaar verder oplopende temperaturen is het toch een hele inspanning. Maar het is absoluut de moeite waard. De wandeling duurt ruim 3 uur.
We rijden hierna terug naar Alamogordo om een bezoek te brengen aan het New Mexico Museum of Space History. Hier krijg je een beeld over de geschiedenis van de Amerikaanse en Russische ruimtevaart. Er staan veel modellen van motoren en raketten, ruimtepakken en meer van dat soort zaken. In simulator kon je de shuttle laten landen. Bij mijn poging sloeg het ding te pletter, Loek kreeg complimenten dat hij de shuttle zo keurig aan de grond had gezet. Naast het museum staat een IMAX theater, waar we een mooie film over het verkennen van grotten over de wereld hebben gezien.
Al met al een goed bestede dag en tijd om terug te gaan naar de camping, het bier, de BBQ en de wijn.

24 september
Vandaag een rit van zo'n 300 kilometer naar Silver City. We rijden wederom door eindeloze vlaktes, passeren raketbases van de NASA en verder is het alleen maar woestijn zo ver als het oog reikt. Ergens halverwege maken we een stop bij een reusachtige Walmart supermarkt. Een gemiddeld filiaal van Albert Heijn is er niks bij. In alle supermarkten die wij tot nu toe bezocht hebben doen de kassamedewerkers je boodschappen in plastic tasjes. Die hangen aan een soort draaimolentje en als de kassamedewerker aan een volgend zakje begint mag je het laatste zakje in je kar doen.
Ze verkopen er letterlijk alles: niet alleen de gewone boodschappen, maar ook kleding, elektronica, computers, mobiele telefoons, noem maar op. Het enige waar hier niet is aan te komen is een simpele sim kaart voor een telefoon, zodat we hier wat makkelijker in de USA zouden kunnen bellen. Wel complete pakketten met telefoon en oplader, maar mijn verzameling opladers is wat mij betreft nu wel verzadigd. Tegen 14.30 uur komen we op Rose Valley RV Ranch aan. De reservering met mijn naam lag al klaar. We hebben een mooi plekje. Alleen jammer dat we hier geen BBQ mogen doen vanwege de droogte. Neemt niet weg dat we toch heerlijk kunnen buiten zitten aan onze eigen tafel met stoeltjes; de camper is werkelijk van alle gemakken voorzien!

25 september
Ons plan was om vandaag een wandeling te gaan maken in de buurt van Silver City. Daarvoor moesten we een stuk rijden in de richting van Pinos Altos om bij een trail te komen. Maar bij Pinos Altos werden we door borden gewaarschuwd dat het verderop een 'mountain road' zou worden en dat grote voertuigen geadviseerd werd om een andere route te nemen. Ook de campingbeheerder had ons hier al op gewezen. Het leek ons dus niet slim om verder te rijden en onszelf in de problemen te brengen. Daarom keren we maar terug naar Silver City om de stad bekijken.
We bezoeken dus Downtown Silver City, het historische centrum van de stad en heel aardig om te bekijken. Omdat het zondag is, is er niet veel leven op straat en dat is dan wel weer jammer. De gebouwen in het oude centrum dateren van het begin van de 20^e eeuw en dat is voor Amerikaanse begrippen vrij oud. We brengen een bezoek aan het Silver City Museum. Een alleraardigst museum, dat een beeld geeft van Silver City en met name van haar geschiedenis. Veel dingen die je er ziet doen beslist denken aan de wildwest films die we allemaal wel kennen. Alleen hier is het werkelijkheid geweest. Silver City heeft haar bestaan vooral te danken aan de zilvermijnen die hier in de omgeving waren. Daar is nu niet veel meer van over, maar resten zijn nog steeds hier en daar zichtbaar. Wat ook opvalt, zijn de kleurige muurschilderingen. Echte kunstwerken om te zien. We drinken koffie in een prachtig café, dat ook meer dan 100 jaar oud is. Heel mooi.
‘s-Middags maken we een rit naar Leopold Vista, een picknickplaats zo'n 80 kilometer van Silver City verwijderd. Hier hebben we een heerlijke lunch met een mooi uitzicht over Gila National Forest. En daarna weer terug naar Silver City voor het gebruikelijke ritueel (camper aankoppelen, bier, internetten, BBQ...)